Marianne Crone

Marianne Crone voelt zich thuis in Praag. Ze beschouwt deze stad als haar tweede thuis. Niet alleen omdat Praag aantrekkelijk is maar ook omdat haar zoon hier woont. Familiebezoeken zijn een aantal keer per jaar en telkens voor tenminste vier weken. Meestal vliegt zij vanaf Eindhoven Airport maar ze gaat ook regelmatig met de trein. Eén maal ging ze op de fiets: drie weken heen en drie weken terug. Met de auto gaat ze nooit, want die heeft zij niet…

Tijdens de Communistische periode was Praag geen aantrekkelijke bestemming voor Marianne. Gedwongen verblijf in een goedgekeurd toeristenhotel en een vast te besteden bedrag per dag beperkten haar persoonlijke vrijheid. Daarom kwam Praag pas op haar citytriplijstje na 1989.

“Natuurlijk had ik veel over Praag gehoord, veel erover gelezen en foto’s bekeken. Toen ik eenmaal Praag ontdekt had, overtrof de stad mijn verwachtingen: de imposante barokke paleizen, de Art Nouveau architectuur, het altijd drukke Oudestadsplein en zelfs de Astronomische klok. Vooral een tramritje naar de buitenwijken in Sovjet-stijl en de mega-winkelcentra waren een openbaring. Ik kan zo’n ritje van harte aanbevelen wanneer je wilt zien waar en hoe de meeste mensen in Praag wonen.”

Engeland
Lang voordat ‘backpacken’ werd uitgevonden, ging Marianne al drie maanden op stap en liftte (in die dagen was dat betrekkelijk veilig) van John O’Groats in Schotland naar Land’s End in Engeland en tenslotte een rondje Ierland. Dit alles onder het mom van haar Engels te verbeteren, maar het vrijheidsgevoel was het belangrijkste doel.

Dat is reizen nog steeds voor haar. Zij reist al zolang ze zich kan herinneren, nooit georganiseerd altijd op de bonnefooi. Bij voorkeur gaat zij naar onbekende plaatsen. Een paar van haar lievelingsbestemmingen zijn het Indonesische eiland Alor, het Sultanaat Brunei, bedevaardsoord Parassinikkadavu in India, Palmyra in Syrie en Sanliurfa in Turkije.

Na haar middelbare school vertrok Marianne naar Parijs als au-pair om Frans te leren en tegelijkertijd de stad te verkennen die ze nu beter kent dan Amsterdam. Na een jaartje au-pair in Engeland, begon ze aan de studie Engelse Taal en Letterkunde. Ze gaf les op een aantal middelbare scholen en vond ten slotte haar ideale baan; docent Engels aan de Fontys Hogescholen in Tilburg. Naast lesgeven kreeg zij de vrije hand in het ontwikkelen en schrijven van lesmethodes. Eind jaren 1990, met het populair worden van internet, begon zij voor Engelse travelsites te schrijven.

Haar enthousiasme voor fotograferen kwam ook goed van pas. Zij ontwikkelde haar eigen schrijfstijl en publiceerde reisverhalen, in het Engels, in ezines maar ook in ‘echte’ boeken. Behalve voor Praag-Nu schrijft zij ook voor 10best.com, een Amerikaanse travelsite.

Van Praag krijgt Marianne nooit genoeg, ook niet na het zoveelste bezoek en de duizendste foto van de Burcht, de St-Vituskathedraal en de Moldau. De stad is telkens anders; het licht, de lucht en de kleuren…